'Nog maar een paar jaar geleden bepaalden wij wat er ging gebeuren op een dag.'

Intro

Volgens Labiba is de essentie bij Topaz eenvoudig: niet de regels, maar de bewoners staan centraal. Door meer naar de bewoners te luisteren en hen te leren begrijpen, is er met de nieuwe aanpak een andere weg ingeslagen. Hoe Labiba hier invulling aan geeft, lees je in haar verhaal.

Verhaal deel 1

Labiba Achghaf (35), activiteitenbegeleider en vrijwilligerscoördinator

‘Wanneer ik ’s ochtends binnenkom, zitten veel bewoners al in de huiskamer. Zestien mannen en vrouwen, één meneer blijft meestal op zijn eigen kamer. Sommigen drinken koffie, anderen kijken televisie. Ik vraag aan elk van hen: “Hoe heeft u geslapen?” en “Wat wilt u vandaag doen?” Soms gaan we cakejes bakken, soms doe ik de nagels van de dames, soms masseer ik handen en gezichten. Zo op het eerste gezicht is er misschien niet veel veranderd, want de activiteiten zijn hetzelfde gebleven. De grote omwenteling zit ’m in onze houding, de manier waarop mijn collega’s en ik de bewoners benaderen. Nog maar een paar jaar geleden bepaalden wij wat er ging gebeuren op een dag. Wij vulden de behoeften in van de mensen die hier woonden. Er was bijvoorbeeld een mevrouw die met haar man vroeger een bakkerij had gehad. Als ik haar voorstelde te gaan bakken, deed ze braaf mee. Tot ik op een dag doorvroeg en ontdekte dat ze een hekel had aan bakken, juist omdat ze het haar leven lang had gedaan. Ik was verrast: “Hè, ik dacht dat u het leuk vond.” Maar zij zei: “Welnee, meid, ik was juist blij toen het niet meer hoefde.”

Een ander voorbeeld: een mevrouw die het altijd koud had, vroegen we niet mee wanneer we gingen zwemmen. We dachten vóór haar, in plaats van te checken of onze veronderstellingen klopten. Met de beste bedoelingen meenden we te weten dat ze nat worden haatte. Maar ze vond zwemmen heerlijk. Nog een voorbeeld: tot voor een paar jaar waren er vaste tijden voor alles, en als iemand bijvoorbeeld niet om twaalf uur ’s nachts wilde gaan slapen, probeerden we hem of haar over te halen met argumenten, zoals: u zult wel moe zijn. Maar net als ieder mens, is ook iemand die hier woont de ene avond vermoeider dan de andere avond, en als hij of zij pas rond middernacht op gang komt, vinden we dat nu prima. Dan slaap je gewoon wat langer uit. Ik heb gemerkt dat als je je werkelijk verdiept in de mensen die hier wonen, in hun leven, in hun geschiedenis, je wordt beloond met de mooiste verhalen. Ik heb leren begrijpen waarom iemand doet zoals hij doet. Een blinde mevrouw die vaak op de grond plaste, probeerden we dat af te leren. Maar toen bleek dat zij haar leven lang op een boerderij had gewoond en gewend was om gehurkt in het hooi of het gras te plassen, begrepen we het ineens, en sindsdien proberen we haar niet langer te overreden op een wc te gaan zitten, maar gebruiken we een babyfoon en gaan ernaartoe zodra we iets horen.

"''Ik heb gemerkt dat als je je werkelijk verdiept in de mensen die hier wonen, in hun leven, in hun geschiedenis, je wordt beloond met de mooiste verhalen.''"

Verhaal deel 2

De essentie is eenvoudig: de bewoner staat nu centraal, niet de regels. De bewoner is meer dan de man of vrouw die wij zien, het is iemand met een heel leven, waarvan wij het laatste deel mogen begeleiden. Vroeger, drie jaar geleden nog maar, was het: wassen, wassen, wassen, eten geven. We checkten: heeft iemand gegeten, is hij of zij schoon, dan is het in orde. Ik schaam me bijna als ik eraan terugdenk. Ja, hygiëne is belangrijk, maar het allerbelangrijkst is een gevoel van welbehagen.'

Word deel van ons verhaal

Ben je op zoek naar een nieuwe uitdaging en spreekt onze manier van werken jou aan? We zijn nog op zoek naar collega’s die snappen dat het hele leven telt.

Bekijk vacatures

Boek "Wij kunnen toveren"

Meer inspirerende verhalen lezen? Bestel ons boek over de ervaringen met de nieuwe aanpak in verpleeghuizen.

Meer informatie